Tommy Taylor en de Woordenoorlog is precies waar dit zesde deel om gaat. Steeds meer ontrolt de werkelijkheid of juist onwerkelijkheid of ontstane werkelijkheid of geloofde werkelijkheid zich voor de ogen van de lezer. De vijand laat steeds meer van zichzelf zien en daarbij zijn het juist de woorden die het hem doen, letterlijk.
Bij zo'n zesde deel is het de vraag of een argeloze lezer die niets van de vorige vijf delen weet, nog iets kan begrijpen van het doorlopende verhaal. Er zal een hoop verloren gaan maar ook is er voor de onwetende nog een heleboel te genieten.
Dit komt door de opbouw van de vijf hoofdstukken die ieder voor een deel uit het hoofdverhaal bestaan en voor een deel uit dagboekfragmenten van Wilson Taylor, de vader van Tom/Tommy. De fragmenten zijn door steeds andere tekenaars geïllustreerd waardoor ze ook hun eigen sfeer krijgen en het idee geven dat ze op zichzelf gelezen kunnen worden.
In het laatste hoofdstuk wordt duidelijk hoe ingenieus al de voorafgaande verhalen met elkaar in verbinding staan en waar het absoluut om draait.
Omdat het al even geleden was dat ik deel 5 had gelezen, was ik voor een deel kwijt waar het allemaal over ging. Het duurde dan ook een tijd voordat de puzzelstukjes bij mij in elkaar vielen. Het laatste hoofdstuk was daarbij een traktatie en de beloning voor de inspanningen van het proberen te volgen van de losse verhalen daarvoor.
Over het tekenwerk hoef ik denk ik niets meer te melden. Zoals in alle delen zijn ook weer in dit deel de covers van Yuko Shimizu wonderschoon en blijven mijn ogen altijd even plakken op het voorgeschotelde intrigerende lijnenspel voordat ik verder door kan slaan naar het begin van het nieuwe hoofdstuk.
Deze graphic novel heeft nog niets aan sterkte van verhaal en tekeningen ingeboet. Knap dat de kwaliteit zo hoog blijft en het doorlopende verhaal blijft intrigeren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten