Nog niet eerder had ik iets van Dimitri Verhulst gelezen, al had de titel De Helaasheid der Dingen wel al vaker mijn aandacht getrokken. Met dit boekenweekgeschenk dus een eerste kennismaking en ik kan niet zeggen of dat nu een goede keuze is geweest. Een boekenweekgeschenk is wel vaker een kort verhaal geschreven door iemand die gewend is romans te schrijven. Dit heeft mij vaker teleurgesteld.
Dit boekje over een man die een zwaargehandicapte jongen meeneemt naar de top van een berg om daar een verhaal aan hem te vertellen, voelt als niet af. De verwachting naar zoveel meer wordt geschapen dat je als lezer niet anders dan gefrustreerd achter kunt blijven. Alsof je een eerste hoofdstuk van een boek te lezen krijgt en de rest niet.
Dit eerste hoofdstuk beloofde wel wat boeiends te gaan brengen maar omdat er niet meer is, is het eerder vervelend dat er op bepaalde details zo ver is ingegaan die weinig tot het verhaal lijken bij te dragen. Zonde van de ruimte. Maar ja, dat is het nadeel van zoiets als het boekenweekgeschenk dat niet veel meer dan dit mag zijn.
De schrijfstijl van Dimitri Verhulst is er eentje waar ik erg aan moest wennen. Het leest niet zo een-twee-drie even weg door de zinsbouw en door het gebruik van woorden die in mijn vocabulaire niet voorkomen. Het maakt mij niet enthousiast om andere boeken van hem te gaan lezen. En dat terwijl hij wel geweldig intrigerende boektitels op zijn naam heeft staan.
3 opmerkingen:
wat jammer! Hopelijk is het boek waarbij je dit geschenk kreeg meer naar je goesting :)
Ik heb drie eerdere boeken van Verhulst gelezen, dit geschenk was met veel gemak het slechtste dat ik van hem las.
Wil je daarmee zeggen dat andere titels toch echt wel de moeite waard zijn en ik deze nu beter niet kan afschrijven?
Een reactie posten