Dan Simmons heeft mij in het verleden zeer verrast met zijn Hyperion-reeks en Carrion Comfort. Tijdens het lezen was ik bij deze boeken gelijk gegrepen en bleef de sfeer aan mij kleven, ook wanneer ik niet aan het lezen was.
Bij Black Hills viel het in het begin me dan ook behoorlijk tegen dat ik diezelfde sensatie bij het lezen niet had. Het werd mij tijdens het lezen ook pas duidelijk dat het dit keer niet om een horror of science fantasy boek ging maar om werkelijk historische gebeurtenissen en personages waar al boeken over volgeschreven zijn.
Mijn interesse gaat niet bijzonder uit naar de Amerikaanse geschiedenis en ook het verhaal rondom de vier hoofden van vier presidenten van de VS die in de rotsen van Mount Rushmore zijn gekerfd, heeft niet werkelijk mijn belangstelling. Daarnaast vond ik de vertelstijl waarbij steeds heen-en-weer door de tijd werd gesprongen, behoorlijk verwarrend en bij tijd en wijlen lastig te volgen.
Toch vind ik dit boek de moeite waard.
Dan Simmons zijn schrijfstijl maakt dat het lijkt alsof je er zelf bij bent zonder dat het ergens ook maar sentimenteel wordt. Net niet alle motieven van handelen van de personages worden prijsgegeven waardoor het tot en met de laatste bladzijden spannend blijft en er voldoende is om zelf over na te kunnen denken.
Door het verhaal te starten vanuit een Indiaanse jongen van een jaar over tien, krijg je als lezer de gelegenheid om mee te leven met een bevolkingsgroep die langzaamaan door een heel ander volk wordt overheerst. Nogmaals Dan Simmons wordt nergens sentimenteel en juist wanneer ik zelf zat te bedenken dat die Indiaanse stammen ook niet alleen maar vredelievende mensen waren, wordt dit door een van de hoofdpersonages aangekaart.
Het heeft me aan het denken gezet over volkeren over de eeuwen heen en hoe deze voortdurend over de aarde zijn getrokken, anderen onder de voet hebben gelopen of samengesmolten zijn. Dit laatste is naar mijn weten nooit zonder slag of stoot gegaan. En zo ook in onze roerige tijd met hele volksverhuizingen is het enige dat je werkelijk kan doen, meebewegen met al deze veranderingen.
Nooit gedacht dat ik door Dan Simmons nog eens op dat soort gedachten zou komen. Zo heeft hij mij toch weer weten te verrassen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten