Nu ik de smaak te pakken heb, lees ik de ene
Clarkesworld Magazine na de andere. Dat is het fijne van korte verhalen, meestal is daar wel ergens op de dag een gaatje voor te vinden.
Het nadeel van het lezen van veel korte verhalen van een bepaald genre is dat er een kwaliteitsgewenning gaat optreden en dat betekent dat minder snel een verhaal indruk maakt. Evenals hoe meer ik van dit soort verhalen lees, hoe meer kans dat een verhaal lijkt op iets wat ik al eens eerder onder ogen heb gehad. En vaak is onorginaliteit geen aanrader.
Toch zijn daarop ook uitzonderingen zoals
The Banquet of the Lords of Night geschreven door
Liz Williams. In dit verhaal zitten alle elementen van een verhaal die al eens eerder beschreven zijn. Zoals het heersen van een duistere macht waaronder iedereen beeft en trilt, de eenling die stiekem een list verzint om die macht uit te roeien, het binnensmokkelen van een wapen, het met zijn allen gefouilleerd worden door bewakers waarbij het wapen net niet gevonden wordt en het uiteindelijk door de eenling slagen in het uitdrijven van het kwaad. Allemaal niet origineel maar door Liz Williams zo sterk geschreven dat ik op het puntje van mijn stoel zat van spanning.
In dit tijdschrift heb ik al meerdere verhalen van Andy Dudak gelezen waarbij het me is opgevallen dat ik ze bijna allemaal de moeite waard vind om wat over te schrijven. Daarom is het wel jammer dat Tachy Psyche wat tegenvalt. Het idee van iemand die tijd kan vertragen en daardoor de laatste seconden van zijn leven uitgebreid kan beschrijven, sprak mij wel aan. Maar hier is het de uitwerking die het minder boeiend maakt.
(R + D) /I = M is geschreven door
E. Catherine Tobler. Ook weer in eerste instantie een goed idee namelijk het door de oorspronkelijke bewoners van Mars laten beschrijven van de mensen die zijn gekomen om daar te wonen. Dit was een mooie gelegenheid geweest om iets over menselijk handelen te kunnen schrijven vanuit een observerende en wellicht redelijk objectieve blik. De auteur heeft er echter voor gekozen om ook de gedachten van de Marsbewoners nogal menselijk weer te geven waardoor het eerder lijkt op eerder gekomen kolonisten dan op een ander soort leven dat op Mars woont. Hiermee verdwijnt het mysterie van de Marsbewoners en geeft het een erg bekende menselijke kijk op de mens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten