#50books - 2017.36 Top drie van dit jaar

In dit vijfde jaargang van #50books is het stokje van de oorspronkelijk initiatiefnemer Petepel overgenomen door Martha Pelkman die dit jaar de vragen stelt.

En de zesendertigste vraag van 2017 is:   

Welke drie boeken moeten volgens jou op nummer 1, 2 en 3 liggen in de boekenwinkels?

Ha, dacht ik, dat wordt eens flink nadenken over wat voor soort boeken dat dan zullen zijn, fictie of non-fictie en of ik dan ga voor boeken die ik ken of juist niet maar vind dat ze overal verkrijgbaar horen te zijn. 

Alleen toen kwam het zinnetje erachteraan 'Probeer dit dan te beperken tot boeken die je dit jaar gelezen hebt.' Oh. Dan wordt het opeens een heel andere vraag. Namelijk wat nu mijn top drie is van de boeken die ik dit jaar heb gelezen.

In dat geval ga ik voor op nummer 3:

De Bijbel voor ongelovigen, deel 1 Het begin Genesis geschreven door, de lievelingsauteur uit mijn jeugd, Guus Kuijer. Zelf heb ik het samen gelezen, meestal aan tafel na het avondeten waar we elkaar om en om voorlazen. Onze versie was een dwarsligger waardoor het boekje ook nog wel eens meeging op een fietstocht waar we op een bankje er samen nog wat verder in lazen.
Wat mij betreft voor iedereen een aanrader omdat zowel voor hen die de Bijbel kennen als voor degenen die de Bijbel niet kennen er iets waardevols uit te halen valt. Het vertelt over de normen en waarden waar onze cultuur op gebaseerd zijns maar laat ook een kritische noot hierover horen.



Op nummer 2 iets heel anders:

Olijven moet je leren lezen, columns van Ellen Deckwitz over hoe je kunt genieten van poëzie.

Er is zoveel poëzie en zo weinigen die er iets mee kunnen omdat we nooit de juiste handvatten hebben gekregen. Ellen Deckwitz weet op een simpele manier door voorbeelden en uitleg de lezer in een handomdraai te enthousiasmeren om toch eens een gedichtenbundel ter hand te nemen.
Alleen al door het lezen van deze columns heb ik meer gedichten met aandacht gelezen dan ooit daarvoor bij elkaar. En het smaakt zeker naar meer.

Niet alleen de tekst van Ellen en de diverse gedichten zijn smullen maar ook de illustraties zijn van zeer interessante kwaliteit. Jenna Arts haar illustraties lijken in eerste instantie wellicht niet echt te boeien maar bij beter kijken, worden ze steeds wonderlijker. Ze groeien net zoals gedichten doen.


En dan blijft er nog een nummer 1 over. Van de boeken die ik dit jaar gelezen heb kan dat er maar een zijn en dat is:

Hubert, tekst en tekeningen door Ben Gijsemans.

Deze graphic novel grenst voor mij aan kunst met de grote K. Misschien geen toeval dat het zich voor een groot deel in een museum voor beeldende kunst afspeelt.

Het verhaal vindt stapje voor stapje zijn weg terwijl je als lezer of beter gezegd als kijker, er wordt namelijk niet zo heel veel gezegd, meer en meer wordt meegenomen in het leven van Hubert.  De tekeningen dwingen je om heel goed te kijken. Soms lijkt er niets te gebeuren maar is het net een kleine houdingsverandering die boekdelen spreekt.

Ja, laat dit boek maar flink gepromoot worden zodat het de waardering krijgt die het volgens mij verdient.