Met science fantasy ogen begon ik te lezen. Ook interessant om te merken dat ik met het idee in mijn achterhoofd dat de tekst bij een bepaald genre hoort, ik een behoorlijke tijd daar ook nog in blijf geloven ook al is er geen enkele aanwijzing dat het science fantasy is. Wel vond ik het allemaal nogal slepend maar wilde de schrijver wel een goeie kans geven.
Helaas is het verhaal over de kasteeleigenaar die in tijden van oorlog bezet, gebruikt en uiteindelijk voor dood achtergelaten wordt, nergens op een manier beschreven dat het mij meenam. Ik zat maar te wachten op wat de clou nou zou kunnen zijn. Deze was er niet. Het was puur een verhaal over destructie, macht en wanhoop zonder begin of eind.
Nu zou ik dat thema nog wel kunnen waarderen maar de hoofdpersonage kwam voor mij nergens werkelijk tot leven. Misschien dat dit kwam door de verteltrant. Het is geschreven in de ik-persoon waarin deze aan zijn vrouw in de jij-vorm de geschiedenis uit de doeken doet. Dat de vrouw daar zelf bij aanwezig was en zij dus al weet hoe het zit, maakt het misschien nog wel overbodiger. Zijn overdenkingen vind ik oninteressant en de beschrijvingen uit zijn jeugd weinig toevoegen aan het geheel.
Alle hoofdstukken heb ik bijna met tegenzin gelezen. Behalve het laatste hoofdstuk. Daarin stonden opeens woorden die mij wel raakten. Deze gingen over de soldaten die triomfeerden en de ik-persoon al stervend bedacht dat zij misschien nog wel ellendiger aan hun eind zouden komen dan hij. Maar ja, een alinea in een heel boek, dat is te mager om werkelijk enthousiast te worden.
Misschien toch eens een echt science fiction boek van Ian M. Banks uitproberen zoals eigenlijk de bedoeling was.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten