Misschien ook wel raar om mij dat af te vragen want bij een roman stel ik mij ook niet de vraag of het zoveelste verhaal verteld door middel van alleen letters mij nog wel zou kunnen interesseren. Toch komt deze bedenking wel vaker in mij op bij stripboeken en grafic novels. Alsof die vorm harder moet werken om gewaardeerd te kunnen worden en door zijn typerende uiterlijk het eerder opvalt dat de maker iets doet wat ie al eerder gemaakt heeft.
'Het Amusement' lijkt in eerste instantie door de ecolinestijl wel op de andere twee boeken en heeft ook wel dezelfde sfeer van het avondleven om zich heen hangen. Maar in dit boek worden een aantal personages op zo'n uitgaansavond gevolgd die elkaar niet kennen en elkaar direct maar ook zijdelings treffen. Een aantal bladzijden zijn ware zoekplaatjes waarin het de beleving gaf om een bekende te vinden in een propvolle bar en dan die opluchting als je diegene dan gevonden hebt.
De personages die worden opgevoerd hebben allen hun eigen complexe geschiedenis en persoonlijke kijk op het leven. Depressie, persoonlijkheid stoornis, criminaliteit, verslaving, het komt allemaal aan bod. Maar nergens wordt iets uitgelegd of direct benoemd. Als lezer kom je er achter door met de personages mee het nachtleven in te stappen.
Deze manier van vertellen heeft diepe indruk op mij gemaakt. Juist het oppervlakkige uitgaansbestaan als decor voor wat de mensen werkelijk bezighouden, waar ze voor vluchten, hoe ze zouden willen zijn. Ik hoop dat Brecht Evens nog veel boeken mag maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten